Nawłoć - nektar życia 

Lecznicze zastosowanie nawłoci
Właściwości lecznicze nawłoci znane są od wieków. Chociaż pierwotnie plemiona germańskie stosowały ziele nawłoci do przyrządzania naparów w formie herbaty, to jednak zasłynęła ze swojego dobroczynnego działania na zdrowie. 

Ziele wykazuje działanie ściągające, przeciwzapalne, przeciwbakteryjne, odtruwające. Wykazuje właściwości moczopędne - mówi się, że roślina zwiększa nawet kilkakrotnie ilość wydzielanego moczu. Działa łagodnie uspokajająco oraz obniża ciśnienie krwi. Ponadto zmniejsza przepuszczalność naczyń włosowatych. Ziele nawłoci wykorzystywane jest zarówno do leczenia zewnętrznego, jak i wewnętrznego.

Medycyna ludowa twierdzi, że zewnętrznie zastosowanie nawłoci może wspomóc leczenie stanów zapalnych oraz zakażenia jamy ustnej i gardła, sromu i pochwy. Nasze babcie stosowały ją także w przypadku wszelkich uszkodzeń skóry, wysypek, świądów, otarć. 

Jeśli chodzi o zastosowanie wewnętrzne, ziele nawłoci podawane jest w przypadku stanów zapalnych dróg moczowych (m.in. zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie kłębuszków nerkowych i miedniczek nerkowych). Właściwości nawłoci wykorzystuje się także pomocniczo w leczeniu kamicy nerkowej oraz skazie moczanowej. Ponadto sprawdzi się w przypadku leczenia nieżytu żołądka i jelit, drobnych krwawień z uszkodzonych naczyń włosowatych przewodu pokarmowego. Ziele nawłoci stosowane jest również jako środek odtruwający w niektórych chorobach skóry czy dnie moczanowej. 

Przeciwwskazania do stosowania ziela nawłoci
Mimo że ziele nawłoci jest bezpieczne, nie należy podawać go w przypadku obrzęków spowodowanych niewydolnością serca i/lub nerek. Ponadto nie zaleca się stosowania tej rośliny (w formie jakichkolwiek przetworów) bez konsultacji lekarza u dzieci poniżej 12 roku życia.

Inne uwagi przy stosowaniu nawłoci
Ziele nawłoci należy stosować z zapewnieniem sporej ilości płynów. W przypadku nasilenia objawów lub w przypadku ich nieustępowania, zaleca się kontakt z lekarzem. Nie istnieją dane dotyczące stosowania ziela nawłoci przez kobiety w ciąży i w okresie karmienia piersią.

ŁODYGA

Wysokość do 1 m wzniesiona, sztywna, pojedyncza, naga lub rzadko owłosiona. Wewnątrz jest pusta, na powierzchni ma czerwone wybarwienia.

LIŚCIE

Odziomkowe jajowate lub eliptyczne, zwężające się przy łodydze w oskrzydlony ogonek, brzegi tępo piłkowane. Liście na środku łodygi ogonkowe, w górnej części łodygi bezogonkowe, lancetowatez zaostrzonym końcem. Wszystkie liście z rzadka owłosione, zmniejszające się ku wierzchołkowi łodygi.

KWIATY

Drobne, żółte, zebrane w koszyczki (od 5 do 14 kwiatków w jednym koszyczku), a te w wiechowate kwiatostany na szczycie łodygi. Listki okrywy kwiatostanu szeroko obrzeżone, niejednakowe. Kwiaty przedprątne, zapylane przez motyle i muchówki. Brzeżne kwiaty języczkowe, żeńskie, znacznie dłuższe od listków okrywy koszyczka. Kwiaty środkowe są obupłciowe, rurkowe.

OWOC

Słabo żebrowane niełupki z puchem kielichowym, rozsiewane przez wiatr.

KŁĄCZE

Z rozgałęzionego kłącza wyrasta w pierwszym roku wegetacji tylko różyczka liści.

ŁODYGA

Wzniesiona, osiąga od 0,3 do 2,5 m wysokości, sztywna, w dole całkowicie naga i okryta nalotem woskowym, w górze owłosiona. Łodyga o barwie od od jasnozielonej do ciemnopurpurowej

LIŚCIE

Trójnerwowe, podługowato-lancetowate albo lancetowate, o zaostrzonych końcach, brzegi ostro piłkowane. Wszystkie liście z rzadka owłosione,największe w środkowej części pędu, zmniejszające się ku wierzchołkowi łodygi.

KWIATY

Koszyczki kwiatowe na krótkich, lecz wyraźnych szypułkach, dzwonkowate, zebrane w daleko odstające, jednostronnie wiechokształtne kwiatostany. Kwiaty, żółte, bardzo małe, brzeżne języczkowate, nieco dłuższe od wewnętrznych rurkowatych. Kwitnie późno w sierpniu i wrześniu.

OWOC

Niełupki z puchem kielichowym, rozsiewane przez wiatr.

KŁĄCZE

Silnie rozgałęzione.

ŁODYGA

Wysokość do 1,5 m, wzniesiona, sztywna, pojedyncza, naga lub rzadko owłosiona, cienka.
Wewnątrz jest pusta.

LIŚCIE

Podługowatolancetowate albo lancetowate, o zaostrzonych końcach, brzegi ostro piłkowane. Po liściach najłatwiej odróżnić ją od podobnego gatunku – nawłoci pospolitej. Wszystkie liście z rzadka owłosione, zmniejszające się ku wierzchołkowi łodygi.

KWIATY

Drobne, żółte, zebrane w koszyczki (od 5 do 14 kwiatków w jednym koszyczku), a te w wiechowate kwiatostany na szczycie łodygi. Listki okrywy kwiatostanu stępione, bardzo nierówne, lancetowatego kształtu.

OWOC

Niełupki z puchem kielichowym.

KŁĄCZE

Silnie rozgałęzione.